අද හෙටම ජාතික මැතිවරණයක් එන ලකුණු පහලව ඇත. බොහෝ දුරට ඉඩ ඇත්තේ ජනාධිපතිවරණයක් පැවැත්වීමටය.
මේ නිසා දැන්දැන්ම රටේ දේශපාලන තත්වය උනුසුම්කාරී මුණුවරකට අවතීර්ණ වෙමින් පවතී. පූජ්‍ය මාදුලුවාවේ සෝභිත හිමියන්, ප්‍රධාන විපක්ෂ කණ්ඩායම් සහ රජයේ පර්ශව කරුවන්ද පවතින දේශපාලන ක්‍රම්යේ වෙනසක් පිලිබදව අදහස් දැක්වීමට පටන්ගෙන ඇත. මෙහිදී ප්‍රධාන අදහස් 3 ක් දැකිය හැක.
1. විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කර නැවතත් වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයට යාම.
2. විධායක ජනාධිපති ධූරයේ ඇති අනිසි බලතල ඉවත් කර යම් පාලනයක් ඇති කිරීම.
3.විධායක ජනාධිපති ධූරය මෙලෙසින්ම පවත්වාගන යෑම.
මෙහි තුන්වන පාර්ෂවය එනම් මේ ක්‍රමය මෙලෙසින්ම පවත්වාගන යා යුතුයැයි කියන පිරිස. එයට හේතු වශයෙන් දක්වන්නේ. බෙදුම්වාදී යුද්ධය පරාජය කිරීමට හැකිවූයේ ජනාධිපති ධූරය පැවති බැවින් බවයි. එම නිසා රටේ ඉදිරි ආර්ථික සංවර්ධනය සදහාද විධායක ජනාධිපතිධූරය අවශ්‍ය බවයි. එම තර්කය 100% ක් සාධාරණ තර්කයක් නොවන බව මගේ හැගීමයි. විධායක ජනාධිපතිධූරයට පක්ෂ බහුතරයක් පිරිස ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික දේශපාලන හා අර්ථික උවමනාවන් වෙනුවෙන් මිස යම් දේශපාලන දැක්මකින් මේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන බව සිතීමට නොහැක.
ශ්‍රී ලංකාවේ විධායක ජනාධිපතිධූරය උපතින්ම, එක් පුද්ගලයකු වටා ඉතා විශාල බලයක් කේන්ද්‍ර කරවන්නාවූත් ප්‍රායෝගික තත්වයේදී කිසිවෙකුට වග නොකියන පාලකයකු බිහි කරවනු ලබයි. එවැනි ක්‍රමයක් දිගින් දිගටම පවත්වාගන යායුතු යයි පවසන්නේ නම් ඒ දේශපාලන මෝඩකමකි.
වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයට නැවත යාම.
මේ ක්‍රමය වැඩි වශයෙන් යෝජනා කරන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ වාමාංශික පක්ෂ නායකයන් විසිනි. මෙරට කලින් පැවති පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය තුල මීට වඩා හොද දේශපාලන සංස්කෘතියක් පැවති බව අවිවාධයකින් තොරව පිලිගත යුතු කාරනාවකි. නමුත් නැවත වරක් අප විසින්ම අත්හැර දමන ලද ක්‍රමයකට යා යුතුද යන ප්‍රශ්නයට අප පිලිතුරු දිය යුතුය. ජනමතය ව්‍යවස්ථාදායකය තුල විකෘති වීම මෙම ක්‍රමයේ ඇති ප්‍රධානතම දුර්වල තාවයකි. කේවල ඡන්ද ක්‍රමය යටතේ මෙම ගැටලුව විශාල ලෙස පෙන්නුම් කෙරේ හොදම උදාහරණ වනුයේ 1970 හා 1977 මැතිවරණයන්ය. එබැවින් අප නැවත වරක් පැරණි ක්‍රමයට යායුතු යයි මා විශ්වාස කරන්නේ නැත.
විධායක ජනාධිපති ධූරයේ ඇති අනිසි බලතල ඉවත් කර යම් පාලනයක් ඇති කිරීම.
ප්‍රධාන වශයෙන් ජාතික හෙල උරුමයේ අදහස වන මෙම යෝජනාව අනෙක් ක්‍රම දෙකටම වඩා ප්‍රගතිශීලී අදහසක් ලෙස සැලකිය හැක. ඒකාධිපති ක්‍රමයක් ඇති කරනු ලබන විධායක ජනාධිපති ධූරය යම් පාලනයකට යටත් කිරීම මගින් රාජ්‍ය නායකයා හිතුවක්කාර ලෙස හැසිරීම පාලනය කිරීමට මෙම යෝජනාව ගෙන එනු ලබයි. මෙහිදි ජනාධිපතිපති වරයා සතු අමාත්‍යාංශ දැරීමේ බලය සීමා කිරීම වැනි දේ සම්බන්දව අවධානය යොමුවී ඇත. බොහෝ ප්‍රවේසමෙන් මේ පිලිබදව සලකා බැලිය යුතු බව මගේ විශ්වාසයයි. එහිදි දුර්වල විධායක ජනාධිපති ධූරක් සමගම ව්‍යවස්ථාදායකයද දුර්වල වීමේ හැකියාවක් ඇත. එවැනි ගැටලු මගහරවා ගැනීමට කටයුතු කල යුතුය.
රටක ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව කාලයත් අනුව පරිනාමය වෙමින් පැමිණිය යුතුය. එය අභ්‍යන්තර සහ භාහිර දේශපාලන සාදක අනුව සංවර්ධනය විය යුතුය. අප කල යුත්තේ නැවතත් පසුපසට ගමන් කිරීම නොවේ. ඕනෑම රාජ්‍යයක් පරිනත වන්නේ ජනතාවට අවශ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරන සදහා ජනතාව විසින් කරනු ලබන බලපෑම්වල ප්‍රතිපලයක් ලෙසය.
මෙරට මුහුනදෙන ප්‍රධානතම ගැටලුව වන්නේ අද වනතෙක් ශක්තිමත් රාජ්‍යයක් ගොඩ නගා ගැනීමට නොහැකි වීමයි. අධිරාජ්‍යවාදී යුගයේදී බිදින ලද කශේරු නැවත ගොඩ නගා ගැනීමට නොහැකීවීමයි. අදටත් අපේ රටේ පාලනය වෙනස් කිරීමට විදේශයන්ගේ මැදිහත් වීම් බාලාපොරොත්තු වන තරමටම අප බංකොලොත්වී ඇත.
අප කලයුත්තේ නැවතත් අපගේ මුල සොයා ගැනීමයි. අප විසි අපටම ගැලපෙන අපේම දේශපාලන ක්‍රමයක් සොයා යා යුතුය. මෙරට අද අවශ්‍යව ඇත්තේ සියලු ජනතාවගේ අදහස් යෝජනා මත ගොඩ නැගුනු අපට ගැලපෙන පාලන ක්‍රමයකි. ඒ සදහා සියලු පක්ෂ එක්ව සකච්ඡා කර සම්මුතියකට එලඹිය යුතුව ඇත. එමගින් ශ්‍රී ලංකාවට ගැලපෙන ශ්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාවයකින් යුත් පාලන ක්‍රමයක් ඇති කර ගත හැකි වනු ඇත. එ මගින් අද අප ජාතියක් ලෙස මුහුණදෙන ප්‍රශ්න රැසකට පිලිතුරු ලැබෙනු ඇත.
මේ නිසා දැන්දැන්ම රටේ දේශපාලන තත්වය උනුසුම්කාරී මුණුවරකට අවතීර්ණ වෙමින් පවතී. පූජ්‍ය මාදුලුවාවේ සෝභිත හිමියන්, ප්‍රධාන විපක්ෂ කණ්ඩායම් සහ රජයේ පර්ශව කරුවන්ද පවතින දේශපාලන ක්‍රම්යේ වෙනසක් පිලිබදව අදහස් දැක්වීමට පටන්ගෙන ඇත. මෙහිදී ප්‍රධාන අදහස් 3 ක් දැකිය හැක.
1. විධායක ජනාධිපතිධූරය අහෝසි කර නැවතත් වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයට යාම.
2. විධායක ජනාධිපති ධූරයේ ඇති අනිසි බලතල ඉවත් කර යම් පාලනයක් ඇති කිරීම.
3.විධායක ජනාධිපති ධූරය මෙලෙසින්ම පවත්වාගන යෑම.
මෙහි තුන්වන පාර්ෂවය එනම් මේ ක්‍රමය මෙලෙසින්ම පවත්වාගන යා යුතුයැයි කියන පිරිස. එයට හේතු වශයෙන් දක්වන්නේ. බෙදුම්වාදී යුද්ධය පරාජය කිරීමට හැකිවූයේ ජනාධිපති ධූරය පැවති බැවින් බවයි. එම නිසා රටේ ඉදිරි ආර්ථික සංවර්ධනය සදහාද විධායක ජනාධිපතිධූරය අවශ්‍ය බවයි. එම තර්කය 100% ක් සාධාරණ තර්කයක් නොවන බව මගේ හැගීමයි. විධායක ජනාධිපතිධූරයට පක්ෂ බහුතරයක් පිරිස ඔවුන්ගේ පෞද්ගලික දේශපාලන හා අර්ථික උවමනාවන් වෙනුවෙන් මිස යම් දේශපාලන දැක්මකින් මේ අදහස් ඉදිරිපත් කරන බව සිතීමට නොහැක.
ශ්‍රී ලංකාවේ විධායක ජනාධිපතිධූරය උපතින්ම, එක් පුද්ගලයකු වටා ඉතා විශාල බලයක් කේන්ද්‍ර කරවන්නාවූත් ප්‍රායෝගික තත්වයේදී කිසිවෙකුට වග නොකියන පාලකයකු බිහි කරවනු ලබයි. එවැනි ක්‍රමයක් දිගින් දිගටම පවත්වාගන යායුතු යයි පවසන්නේ නම් ඒ දේශපාලන මෝඩකමකි.
වෙස්ට්මිනිස්ටර් ක්‍රමයට නැවත යාම.
මේ ක්‍රමය වැඩි වශයෙන් යෝජනා කරන්නේ ශ්‍රී ලංකාවේ වාමාංශික පක්ෂ නායකයන් විසිනි. මෙරට කලින් පැවති පාර්ලිමේන්තු ක්‍රමය තුල මීට වඩා හොද දේශපාලන සංස්කෘතියක් පැවති බව අවිවාධයකින් තොරව පිලිගත යුතු කාරනාවකි. නමුත් නැවත වරක් අප විසින්ම අත්හැර දමන ලද ක්‍රමයකට යා යුතුද යන ප්‍රශ්නයට අප පිලිතුරු දිය යුතුය. ජනමතය ව්‍යවස්ථාදායකය තුල විකෘති වීම මෙම ක්‍රමයේ ඇති ප්‍රධානතම දුර්වල තාවයකි. කේවල ඡන්ද ක්‍රමය යටතේ මෙම ගැටලුව විශාල ලෙස පෙන්නුම් කෙරේ හොදම උදාහරණ වනුයේ 1970 හා 1977 මැතිවරණයන්ය. එබැවින් අප නැවත වරක් පැරණි ක්‍රමයට යායුතු යයි මා විශ්වාස කරන්නේ නැත.
විධායක ජනාධිපති ධූරයේ ඇති අනිසි බලතල ඉවත් කර යම් පාලනයක් ඇති කිරීම.
ප්‍රධාන වශයෙන් ජාතික හෙල උරුමයේ අදහස වන මෙම යෝජනාව අනෙක් ක්‍රම දෙකටම වඩා ප්‍රගතිශීලී අදහසක් ලෙස සැලකිය හැක. ඒකාධිපති ක්‍රමයක් ඇති කරනු ලබන විධායක ජනාධිපති ධූරය යම් පාලනයකට යටත් කිරීම මගින් රාජ්‍ය නායකයා හිතුවක්කාර ලෙස හැසිරීම පාලනය කිරීමට මෙම යෝජනාව ගෙන එනු ලබයි. මෙහිදි ජනාධිපතිපති වරයා සතු අමාත්‍යාංශ දැරීමේ බලය සීමා කිරීම වැනි දේ සම්බන්දව අවධානය යොමුවී ඇත. බොහෝ ප්‍රවේසමෙන් මේ පිලිබදව සලකා බැලිය යුතු බව මගේ විශ්වාසයයි. එහිදි දුර්වල විධායක ජනාධිපති ධූරක් සමගම ව්‍යවස්ථාදායකයද දුර්වල වීමේ හැකියාවක් ඇත. එවැනි ගැටලු මගහරවා ගැනීමට කටයුතු කල යුතුය.
රටක ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව කාලයත් අනුව පරිනාමය වෙමින් පැමිණිය යුතුය. එය අභ්‍යන්තර සහ භාහිර දේශපාලන සාදක අනුව සංවර්ධනය විය යුතුය. අප කල යුත්තේ නැවතත් පසුපසට ගමන් කිරීම නොවේ. ඕනෑම රාජ්‍යයක් පරිනත වන්නේ ජනතාවට අවශ්‍ය ප්‍රතිසංස්කරන සදහා ජනතාව විසින් කරනු ලබන බලපෑම්වල ප්‍රතිපලයක් ලෙසය.
මෙරට මුහුනදෙන ප්‍රධානතම ගැටලුව වන්නේ අද වනතෙක් ශක්තිමත් රාජ්‍යයක් ගොඩ නගා ගැනීමට නොහැකි වීමයි. අධිරාජ්‍යවාදී යුගයේදී බිදින ලද කශේරු නැවත ගොඩ නගා ගැනීමට නොහැකීවීමයි. අදටත් අපේ රටේ පාලනය වෙනස් කිරීමට විදේශයන්ගේ මැදිහත් වීම් බාලාපොරොත්තු වන තරමටම අප බංකොලොත්වී ඇත.
අප කලයුත්තේ නැවතත් අපගේ මුල සොයා ගැනීමයි. අප විසි අපටම ගැලපෙන අපේම දේශපාලන ක්‍රමයක් සොයා යා යුතුය. මෙරට අද අවශ්‍යව ඇත්තේ සියලු ජනතාවගේ අදහස් යෝජනා මත ගොඩ නැගුනු අපට ගැලපෙන පාලන ක්‍රමයකි. ඒ සදහා සියලු පක්ෂ එක්ව සකච්ඡා කර සම්මුතියකට එලඹිය යුතුව ඇත. එමගින් ශ්‍රී ලංකාවට ගැලපෙන ශ්‍රී ලාංකික අනන්‍යතාවයකින් යුත් පාලන ක්‍රමයක් ඇති කර ගත හැකි වනු ඇත. එ මගින් අද අප ජාතියක් ලෙස මුහුණදෙන ප්‍රශ්න රැසකට පිලිතුරු ලැබෙනු ඇත.
